Oszczędna jazda motocyklem, to może się przydać

Ta historia wydarzyła się na prawdę. Pewnie wielu z was też znalazło się w takiej sytuacji. Nie chcę się wymądrzać, tylko pokazać, że sytuacje na pierwszy rzut oka bez wyjścia, mają wyjście awaryjne. Oszczędna jazda motocyklem, choć nudna jak cholera, w niektórych sytuacjach potrafi uratować skórę.

Pewnego pięknego dnia wybrałem się motocyklem w góry. Tuż przed Lubawką w kokpicie zabłysła kontrolka paliwa. To dość standardowa przypadłość większości motocykli. Wjechałem zatem na stację benzynową, by zatankować. Zanim jednak wsadziłem końcówkę dystrybutora do zbiornika paliwa, coś mnie tknęło i postanowiłem sprawdzić, ile mam kasy w portfelu, po to, żeby wiedzieć, czy mogę zapłacić gotówką, czy kartą. Czy to była opatrzność? Być może. Na stacji okazało się, że portfel z dokumentami i pieniędzmi zostawiłem w domu.

Nie miałem przy sobie ani złotówki, żadnej karty kredytowej. Nie mogłem płacić telefonem — bo było to w czasach, gdy takich aplikacji po prostu nie było. Sytuacja była patowa, bo z Lubawki do Wrocławia jest około 110 km. Pewnie gdybym palił, w tym momencie z przyjemnością zaciągnąłbym się dymkiem. Ale nie palę. Wypchanie motocykla spod dystrybutora było najsensowniejszą w tym momencie decyzją. Przynajmniej na początek.

GRUNT TO NIE PANIKOWAĆ

Skoro nie mam paliwa, ani kasy, nie ma sensu jechać dalej. Trzeba skrócić wyjazd i ratować tyłek. Wzywanie kumpli by przyjechali do mnie z portfelem też było słabym pomysłem. Przecież w środku tygodnia zwykle są w pracy. Trzeba kombinować dalej.

Rezerwa zapala się gdy zasięg spadnie do około 60-80 km, w zależności od modelu motocykla. Mniej więcej taki dystans pokazywał również wskaźnik zasięgu. Po drugie, wartość ta jest przybliżona, bo jest obliczana na podstawie średniego zużycia, a to podczas jazdy w górach, albo na autostradzie znacząco rośnie. Można zatem założyć, że oszczędna jazda motocyklem pozwoli mi ten teoretyczny zasięg nieco wydłużyć.

Kolejnym krokiem było znalezienie najkrótszej i zarazem najoszczędniejszej trasy do domu. I w tym momencie z pomocą przyszedł mi GPS. Po szybkim przeklikaniu się przez menu wyłączeniu opcji najbardziej krętej, szutrowej i górskiej drogi, wykluczeniu mało ekonomicznych autostrad, udało się znaleźć taką trasę, która prowadząc pod sam dom, miała długość 90 km. A to oznaczało, że mój plan miał szansę się powieść.

Główkując dalej, jadąc w kierunku domu, skracam dystans, który będą musieli przejechać kumple. Skracam zatem czas na dojazd i kasę na paliwo do „ratunkowych” motocykli.

Tak, mi też nie uśmiechała się jazda z prędkością patrolową. Z drugiej strony lepsze to niż stać na stacji benzynowej i gapić się przez kilka godzin w sufit. Kawy albo jedzenia też sobie nie kupię, bo przecież nie mam kasy. Stara zasada mówi lepiej jechać wolno niż stać. Decyzja była szybka. Wracam, najkrótszą z możliwych dróg wyznaczoną przez GPS, jadąc z prędkością około 80 km/h. Dokąd dojadę to moje. Kontrolowałem tylko by nie zatrzymać się w środku niczego, bo tam zanudzę się czekaniem na śmierć.

OSZCZĘDNA JAZDA MOTOCYKLEM, POWOLI ALE CORAZ BLIŻEJ CELU

Choć okoliczne drogi znam jak własną kieszeń, nawigacja poprowadziła mnie takimi, z których sporą część widziałem po raz pierwszy życiu. Oszczędna i wolna jazda motocyklem dawała mi czas na oglądanie okolicznych górek, cieszeniem się widokiem biegających saren i odwiedzeniem wiosek, o których świat dawno zapomniał. Nie było to spełnienie moich marzeń, ale liczyło się tylko to, że z minuty na minutę byłem coraz bliżej domu.

Kontrolka rezerwy za żadne skarby nie chciała zgasnąć, a zmniejszający się dystans do domu gwarantował większy poziom optymizmu. Za to licznik zasięgu sprawiał wrażenie, jakby się zepsuł. Dystans do całkowitego wyczerpania się benzyny w zbiorniku spadał powoli, bardzo powoli. Ja coraz wyraźniej widziałem oczami wyobraźni światełko w tunelu, zwanym moim garażem.

Snując się niczym szeryf na prerii, szokując innych kierowców powolną jazdą dojechałem do domu. Gdy podjechałem pod bramę, zasięg w pokładowym komputerze od kilku kilometrów wskazywał zero. Liczy się to, że dojechałem! To, że wyjazd musiał zostać skrócony, a powrót z Lubawki zamiast godziny trwał dwie, nie miało większego znaczenia. Przecież i tak byłem w domu przed czasem.

WNIOSKI Z TEGO WYJAZDU SĄ PROSTE

Gdy trafi ci się sytuacja awaryjna, nie panikuj. Dodatkowe kilkanaście minut poświęcone na pogłówkowanie i przygotowanie sobie planu awaryjnego, to niewielka strata czasu.
Na spokojnie oceń swoje możliwości. Może wcale nie jesteś w tak złej sytuacji jak mogłoby się to wydawać na pierwszy rzut oka.
Skorzystaj z pomocy urządzeń, które masz pod ręką. W tym przypadku był to GPS. Ja zawsze korzystam z urządzenia typowo motocyklowego, które możliwości obliczania różnych wariantów tras. Nawigację w telefonie zostawiam sobie na czarną godzinę i do kontrolowania tego gdzie są korki.
Skoro jesteś w sytuacji kryzysowej, musisz dostosować swoje plany do panujących warunków. Może trzeba zmienić trasę, może trzeba jechać wolniej itp. itd.
Ciesz się tym, co masz. Wiem, że fajnie byłoby jechać szybko. Dynamiczna jazda na bank zakończyłaby się postojem gdzieś na drodze, a tego przecież nie chciałem. Tu obowiązuje prosta zasada: jak się nie ma co się lubi, to się lubi, co się nie lubi.
Pamiętaj, zawsze jest lepiej jechać wolno niż stać.
Uśmiechaj się, bo piana na pysku nie ułatwia znalezienia rozwiązania.